Przezskórna interwencja wieńcowa – lub angioplastyka wieńcowa – jest wykonywana w celu łagodzenia objawów choroby wieńcowej, takich jak duszność, ból w klatce piersiowej, zawroty głowy oraz chorób współistniejących.
Przezskórna interwencja wieńcowa, w skrócie PCI (z ang. Percutaneous Coronary Intervention), dawniej występowała pod nazwą „angioplastyka balonowa wieńcowa” lub „balonikowanie”. Jest to procedura medyczna stosowana w celu leczenia zwężonych lub zablokowanych tętnic wieńcowych.
Przezskórne interwencje wieńcowe wykonywane są w celu przywrócenia prawidłowego przepływu krwi do serca, poprawy objawów oraz zmniejszenia ryzyka powikłań związanych z chorobą wieńcową. Zabiegi te wykonuje się na podstawie wyniku koronarografii.
Podczas zabiegu lekarz kardiochirurg używa cienkiej cewki, zwanej kateterem, która jest wprowadzana przez naczynie krwionośne (najczęściej tętnicę promieniową lub udową) do tętnic wieńcowych. Następnie, wspomagając się obrazem radiologicznym, kateter jest prowadzony do miejsca zwężenia lub zablokowania tętnicy wieńcowej.
Angioplastyka wieńcowa (PCI) polega na poszerzeniu zwężonego odcinka tętnicy lub jej udrożnieniu. Zabieg wykonuje się korzystając z dostępu przezskórnego, tak jak przy wykonywaniu koronarografii. Przez plastikową rurkę, czyli cewnik, który sięga do ujścia tętnicy wieńcowej wprowadza się cienki metalowy drucik, czyli prowadnik, który delikatnie przesuwa się poprzez zwężenie. Po prowadniku wprowadzany jest cewnik ze specjalnym balonikiem. Po umieszczeniu w miejscu zwężenia balonik wypełnia się płynem pod wysokim ciśnieniem, w ten sposób poszerzając zwężone miejsce.
Podczas PCI możliwe jest jednoczesne zastosowanie dodatkowych technik, umożliwiających optymalizację jej rezultatu:
Stentowanie– najczęściej w poszerzany odcinek naczynia krwionośnego wszczepiany jest stent. Jest to cieniutka metalowa siateczka, stanowiąca rusztowanie utrzymujące szerokie światło naczynia krwionośnego. Większość stentów (stenty DES) pokrywanych jest specjalnym lekiem, który uwalniając się do ściany naczynia hamuje jego ponowne zwężanie (czyli tzw. restenozę).
Rotablacja – W niektórych przypadkach, gdy tętnica jest bardzo zwapniała, przed wszczepieniem stentu wykonywana jest aterektomia rotablacyjna (rotablacja). Polega ona na częściowym usunięciu twardych zwapnień ze ściany tętnicy – za pomocą specjalnego małego wiertła, które kruszy je na mikroskopijne drobiny wypłukiwane z prądem przepływającej krwi.
W wielu przypadkach podczas zabiegu angioplastyki używana jest ultrasonografia wewnątrznaczyniowa (IVUS), czasem też wykonywany jest pomiar rezerwy przepływu (FFR).
Decyzja o zastosowaniu wymienionych metod może zapaść jeszcze przed przystąpieniem do zabiegu angioplastyki lub też zostać podjęta już w trakcie jego wykonywania. Zależy to od obrazu zmian tętnic wieńcowych oraz sytuacji klinicznej. W zależności od złożoności budowy zmian miażdżycowych, warunków anatomicznych oraz wymaganych technik zabiegowych – zabieg angioplastyki wieńcowej trwa zwykle od 60 do 180 minut.
Przezskórna interwencja wieńcowa jest wykonywana w celu łagodzenia objawów choroby wieńcowej, takich jak duszność, ból w klatce piersiowej, zawroty głowy oraz chorób współistniejących. Jest również pomocna w przypadkach zawału mięśnia sercowego, ponieważ pomaga w szybkim ustabilizowaniu przepływu krwi. Skuteczność zabiegów angioplastyki wieńcowej przekracza 90%.
Zalety przezskórnej interwencji wieńcowej
Przezskórna interwencja wieńcowa (dawniej angioplastyka balonowa wieńcowa) ma wiele zalet:
Mniej inwazyjna niż chirurgia otwarta – PCI to zabieg mniej inwazyjny niż tradycyjna chirurgia na otwartym sercu. Podczas przezskórnej interwencji wieńcowej wykorzystuje się małe nakłucia w naczyniach krwionośnych, co oznacza mniejsze ryzyko powikłań związanych z raną, infekcją i krótszy czas rekonwalescencji.
Skrócony czas hospitalizacji – pacjenci poddani PCI często mogą opuścić szpital w ciągu jednego dnia lub kilku dni, w zależności od indywidualnego przypadku. Angioplastyka balonowa wieńcowa oznacza skrócenie czasu hospitalizacji w porównaniu do operacji na otwartym sercu, co przyczynia się do większego komfortu pacjenta.
Szybka poprawa objawów – dzięki przezskórnej interwencji wieńcowej lekarze mogą szybciej przywrócić prawidłowy przepływ krwi do serca poprzez rozszerzenie zwężonej tętnicy wieńcowej lub implantację stentu. Sprawia to, że pacjenci doświadczają szybkiej poprawy objawów, takich jak ból w klatce piersiowej, duszność czy zmęczenie.
Skuteczność w leczeniu choroby wieńcowej – najważniejszym atutem związanym z przezskórną interwencją wieńcową jest skuteczność tej procedury. Zabieg pozwala na przywrócenie prawidłowego przepływu krwi, co zmniejsza ryzyko dalszych powikłań, takich jak zawał serca, czy niewydolność.
Możliwość zastosowania różnych technik – PCI umożliwia zastosowanie różnych technik, takich jak balonowa angioplastyka, implantacja stentów i inne zaawansowane metody, w zależności od indywidualnego przypadku.
Bezpieczeństwo przezskórnej interwencji wieńcowej
Przezskórna interwencja wieńcowa jest procedurą stosunkowo bezpieczną, ale jak każda procedura chirurgiczna wiąże się z pewnym ryzykiem powikłań. Decyzję o przeprowadzeniu PCI podejmuje lekarz na podstawie oceny stanu pacjenta, wyników badań diagnostycznych i objawów. Możliwe powikłania po przezskórnej interwencji wieńcowej to m.in.:
Powikłania związane z miejscem nakłucia – w miejscu, w którym wprowadzany jest cewnik przez naczynie krwionośne, może wystąpić krwawienie, siniak lub zakażenie. Jednak częstość występowania tego typu nieprawidłowości jest stosunkowo rzadkie i w dłuższej perspektywie niegroźne dla pacjentów.
Reakcje alergiczne – w niektórych przypadkach może wystąpić reakcja alergiczna na kontrast używany podczas procedury PCI. Lekarz może monitorować pacjenta pod kątem jakichkolwiek reakcji alergicznych i w razie potrzeby będzie w stanie podjąć odpowiednie środki zaradcze.
Zawał mięśnia sercowego – w bardzo rzadkich przypadkach PCI może prowadzić do niedokrwienia serca i zawału mięśnia sercowego. Podczas wykonywania przezskórnej interwencji wieńcowej lekarz ma możliwość kontrolowania stanu pacjenta i zapobiegania wystąpienia nieprawidłowości.
Restenoza – po PCI może wystąpić restenoza, czyli ponowne zwężenie tętnicy wieńcowej na skutek proliferacji tkanki bliznowatej. Stenty, które są stosowane podczas procedury, mają na celu zmniejszenie ryzyka restenozy.
Zakrzepica w stencie – jest powikłaniem groźnym, mogącym doprowadzić do zwału serca, a nawet zgonu. Jest bardzo prawdopodobna u chorych, którzy po zabiegu PCI nie stosowali podwójnego leczenia przeciwpłytkowego po zabiegu. Stąd konieczność stosowania takiego leczenia u wszystkich chorych po PCI. Jeśli leki te są odpowiednio stosowane, to ryzyko zakrzepicy w stencie na ogół nie przekracza 1%.
Powikłania układu sercowo-naczyniowego – przezskórna angioplastyka może stwarzać potencjalne ryzyko powikłań związanych z układem sercowo-naczyniowym, (np. arytmie serca, nadciśnienie tętnicze, zawał serca, niewydolność czy zakrzepica).
Ważne jest, aby pacjenci przed podjęciem decyzji o przeprowadzeniu PCI dokładnie omówili ryzyko i korzyści z lekarzem prowadzącym. Specjalista dokładnie oceni stan pacjenta, historię medyczną i wyniki badań, aby zminimalizować ryzyko powikłań i wybrać najbezpieczniejszą opcję leczenia.
Treści z serwisu szpitalzywiec.pl mają charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny i nie mogą zastąpić kontaktu z lekarzem lub innym specjalistą. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w serwisie szpitalzywiec.pl należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem.
