Przepuklina krążka międzykręgowego to jedno z najczęstszych i najbardziej dokuczliwych schorzeń kręgosłupa. W tym artykule dowiesz się o skutecznej metodzie chirurgicznego leczenia przepukliny – mikrodiscektomii.
Mikrodiscektomia to rodzaj minimalnie inwazyjnej discektomii, powszechnie stosowana w leczeniu przepukliny dysku. Gdy przepuklina dysku uciska nerw rdzeniowy, objawy mogą obejmować ból (który może obejmować jedną lub obie ręce i nogi, jak ma to miejsce w przypadku rwy kulszowej), osłabienie mięśni i trudności z wykonywaniem powtarzalnych ruchów.
Mikrodiscektomia to zabieg chirurgiczny mający na celu złagodzenie bólu i innych objawów, które występują, gdy przepuklina dysku w kręgosłupie naciska na pobliski korzeń nerwowy. Podczas operacji chirurg uwalnia nerw, usuwając małe fragmenty dysku, kości i więzadła.
Mikrodiscektomia jest czasami określana jako minimalnie inwazyjna operacja kręgosłupa, ponieważ wymaga jedynie niewielkiego nacięcia i użycia mikroskopu, kamery lub okularów chirurgicznych w celu uzyskania powiększenia miejsca, w którym doszło do urazu. Chirurg używa również mniejszych narzędzi i instrumentów do pracy w ograniczonej przestrzeni kręgosłupa. Mikrodiscektomia jest rodzajem operacji dekompresji kręgosłupa, a termin mikrodekompresja – który opisuje chirurgiczne usunięcie jakiejkolwiek kości lub więzadła, które uciska nerw. Jednak termin „mikrodiscektomia” jest bardziej specyficzny dla usunięcia fragmentu przepukliny dysku, który powoduje objawy u pacjenta.
Ponieważ większość pacjentów powraca do zdrowia po przepuklinie dysku bez operacji, mikrodiscektomia jest zalecana tylko po leczeniu zachowawczym, w tym fizykoterapii, zastrzykach ze sterydu i innych lekach, które były stosowane przez okres co najmniej 6 do 12 tygodni i nie przyniosły ulgi. W niektórych przypadkach powodem do wcześniejszej operacji może być osłabienie ruchowe. Pacjenci z zespołem ogona końskiego wymagają natychmiastowej interwencji chirurgicznej. Jest to stan, w którym ucisk na nerwy w dolnej części kręgosłupa wpływa na funkcjonowanie pęcherza moczowego i jelit, ale dotyka mniej niż 1% osób z rwą.
Do zabiegu mikrodiscektomii można podejść przy użyciu jednej z trzech minimalnie inwazyjnych technik, aby uzyskać dostęp do przepukliny dysku i nerwu: mikrodiscektomii pośrodkowej, rurowej lub endoskopowej.
W przeszłości tradycyjna discektomia wymagała dużego nacięcia i wiązała się z usunięciem całego dysku. Obecnie, dzięki dostępności zaawansowanych technik i sprzętu, większość chirurgów kręgosłupa wykonuje mikrodiscektomię. Procedura ta zwykle skutkuje szybkim, a czasem natychmiastowym złagodzeniem bólu.
– Mikrodiscektomia endoskopowa (czasami znana również jako discektomia mikroendoskopowa), w której wykonuje się malutkie nacięcie, a chirurg wykorzystuje zminiaturyzowaną kamerę i narzędzia; podejście to również wiąże się z najmniejszym naruszeniem otaczających tkanek.
– Mikrodiscektomia w linii środkowej, w której chirurg wykonuje jedno- lub dwucalowe pionowe nacięcie w plecach, unosi otaczające mięśnie z kręgów i używa narzędzi do oddzielenia warstw tkanek podczas zabiegu.
– Mikrodiscektomia rurowa, w której chirurg wprowadza kilka małych rurek lub rozszerzaczy przez niewielkie nacięcia, aby utworzyć korytarz przez mięsień, w którym można operować, powodując w ten sposób mniejsze uszkodzenie tej tkanki.
Niezależnie od wybranej techniki mikrodiscektomii, cel chirurgiczny jest taki sam: usunięcie fragmentu dysku i wszelkich kości lub więzadeł, które mogą uciskać korzeń nerwowy. Aby to zrobić, chirurg tworzy małe okno w kręgu (procedura zwana również laminotomią) i odciąga więzadło żółte, aby odsłonić oponę twardą i korzeń nerwowy. Przepuklina dysku jest następnie usuwana, aby odciążyć nerw.
Przed operacją, a czasem także w jej trakcie, wykorzystywane są techniki obrazowania, w tym zdjęcia rentgenowskie, w celu zapewnienia prawidłowej lokalizacji miejsca operacji.
Chociaż przepuklina dysku może wystąpić na prawie każdym poziomie kręgosłupa, najczęstszym miejscem wykonywania tego zabiegu jest mikrodiscektomia lędźwiowa – operacja w dolnej części pleców.
Znieczulenie zostanie podane przez anestezjologa. W zależności od tego, co chirurg uzna za najlepsze w danej sytuacji, możesz otrzymać znieczulenie ogólne, w którym będziesz spać przez cały zabieg lub znieczulenie miejscowe, w którym będziesz przytomny, ale nie będziesz odczuwać bólu.
Średnio operacja mikrodiscektomii trwa od 30 do 60 minut. Ponieważ jednak pacjenci otrzymują znieczulenie ogólne, a następnie muszą spędzić czas na sali pooperacyjnej w celu monitorowania, całkowity czas zwykle wydłuża się do około dwóch godzin.
W prawie wszystkich przypadkach osoby poddane mikrodiscektomii mogą wrócić do domu następnego dnia. Po wypisaniu ze szpitala pacjenci zazwyczaj otrzymują niewielką ilość leków przeciwbólowych oraz lek zwiotczający mięśnie wraz z instrukcjami dotyczącymi opieki pooperacyjnej i odpowiedniego zmniejszania dawki leków. Szczególny nacisk kładzie się na objawy, które sygnalizują potrzebę natychmiastowej pomocy medycznej, w tym osłabienie mięśni, zmiany w funkcjonowaniu pęcherza lub jelit oraz ekstremalny i nieoczekiwany ból pleców lub nóg.
Podczas operacji stosuje się wiele środków bezpieczeństwa, aby kontrolować krwawienie, zapobiegać infekcjom i unikać urazów otaczających tkanek. Rzadko może dojść do rozerwania opony twardej (tkanki otaczającej nerwy rdzeniowe). Chirurg naprawia to za pomocą szwu lub plastra wykonanego z kolagenu.
Powikłania obejmują m.in.:
Po dwutygodniowym okresie odpoczynku, aby umożliwić gojenie się tkanek miękkich, wielu pacjentów czuje się wystarczająco dobrze, aby wrócić do pracy. Jednak rekonwalescencja po mikrodiscektomii zwykle wymaga sześciotygodniowego okresu zmodyfikowanej aktywności i obejmuje cykl fizjoterapii rozpoczynający się w drugim lub trzecim tygodniu.
Fizjoterapeuci koncentrują się na pomaganiu pacjentom we wzmacnianiu mięśni tułowia i rozluźnianiu sztywnych stawów, a także tworzeniu domowego programu ćwiczeń, aby pomóc chronić kręgosłup. Wszyscy pacjenci powinni stopniowo powracać do swoich poprzednich nawyków, zwłaszcza ci, których praca wymaga wysiłku fizycznego. Ponieważ siedzenie na krześle i pochylanie się do przodu wywiera nacisk na kręgosłup, osoby wykonujące bardziej siedzącą pracę również muszą zwracać uwagę na swoją postawę i co godzinę wychodzić na krótki spacer lub wykonywać delikatne ćwiczenia.
Pacjenci, którzy planują wznowić prowadzenie pojazdu po operacji, muszą poczekać, aż nie będą odczuwać bólu, skończą przyjmować leki powodujące senność i będą w stanie łatwo i bez bólu przesuwać stopę między pedałami i obracać się w fotelu.
Większość chirurgów zaleca ograniczenie wykonywania znacznych ruchów zginania, podnoszenia i skręcania przez trzy do sześciu tygodni po operacji. Wykonywanie tych ruchów zbyt wcześnie może zwiększyć ryzyko wystąpienia kolejnej przepukliny dysku.
Ogólnie rzecz biorąc, chirurdzy zalecają, aby:
Konkretne instrukcje dotyczące rekonwalescencji mogą być różne. Zawsze należy postępować zgodnie z wytycznymi chirurga.
Po operacji większość pacjentów dobrze znosi dolegliwości bólowe z pomocą niewielkiej ilości nieopioidowych leków przeciwbólowych i leków rozluźniających mięśnie. Chociaż istnieje pewien dyskomfort związany z nacięciem chirurgicznym, wielu pacjentów odczuwa szybką ulgę w bólu spowodowanym przepukliną dysku.
U pacjentów, którzy doświadczyli ucisku nerwów i związanych z tym objawów przez dłuższy czas, złagodzenie bólu może potrwać dłużej. Jeśli głównym objawem był ból nogi, z czasem ból zazwyczaj ustępuje w górę nogi. Ponadto pacjenci mogą odczuwać skurcze mięśni lub łagodne drętwienie lub mrowienie po operacji, które zwykle ustępują z czasem.
Większość pacjentów z przepukliną krążka międzykręgowego, którzy nie reagują na leczenie farmakologiczne i fizykoterapię, kwalifikuje się do mikrodiscektomii. Chociaż schorzenie to występuje zwykle u osób w wieku od 30 do 50 lat, zdarza się również poza tym przedziałem wiekowym.
Przepuklina krążka międzykręgowego rzadko występuje u dzieci i młodych dorosłych, którzy częściej są w stanie wyzdrowieć bez interwencji chirurgicznej. Mikrodiscektomia może być odpowiednia dla dorosłych w wieku 80 lub 90 lat, choć w tej populacji istnieje zwiększone ryzyko powikłań.
Ogólnie rzecz biorąc, wskaźniki powodzenia mikrodiscektomii są doskonałe, a wielu pacjentów wyraża wysoki stopień zadowolenia z wyniku. Staranne badania przesiewowe i ocena przedoperacyjna, a także zaangażowanie pacjenta w utrzymanie dobrego stanu zdrowia kręgosłupa po mikrodiscektomii przyczyniają się do powodzenia operacji.
Należy zauważyć, że u niektórych osób z przepukliną krążka międzykręgowego występują również inne problemy z kręgosłupem, które powodują ból i inne objawy. W takich przypadkach mogą być wymagane dodatkowe procedury, takie jak laminektomia – usunięcie blaszki kręgu, czy fuzja kręgosłupa.
W naszym szpitalu operacje kręgosłupa są wykonywane zarówno w ramach umowy z NFZ, jak i prywatnie. W przypadku konieczności wykonania zabiegu chirurgicznego, pacjent otrzymuje skierowanie i jest przyjęty na Oddział Chirurgii Urazowo-Ortopedycznej.
Kwalifikacje do zabiegów odbywają się w Poradni Neurochirurgicznej oraz Poradni Schorzeń i Urazów Kręgosłupa. Aby umówić się na wizytę, należy zadzwonić na numer telefonu: 33 44 01 453. Rejestracja czynna jest od poniedziałku do piątku od 7:00 do 19:00.
Treści z serwisu szpitalzywiec.pl mają charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny i nie mogą zastąpić kontaktu z lekarzem lub innym specjalistą. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w serwisie szpitalzywiec.pl należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem.